چند دهه پیش فقط «آن تکه‌های نان همبرگر» بود. در حال حاضر کنجد در بازار جای خود را در آشپزخانه به دست آورده است. و نه تنها به عنوان یک عنصر تزئینی یا برای دادن یک لمس عجیب و غریب.
کنجد در بازار (Sesamum indicum) یا کنجد دانه گیاهی است بومی هند و آفریقا. کوچک، به طول 2 تا 4 میلی متر، صاف، به رنگ سفید مایل به کرم تا سیاه و بسیار چرب است.
می توانید کنجد برشته شده یا برشته نشده را وارد کنید. در حالت اول، طعم ملایم‌تری دارند و بافتی نسبتاً ترد دارند که یادآور دانه‌های کدو تنبل تازه است. پس از برشته شدن، طعم آن بیشتر می شود، با نقطه ای که یادآور دانه های آفتابگردان و گردو است. علاوه بر این، آنها بسیار ترد تر هستند.
دانه کنجد در اواسط مرداد کاشته می شود و بین دسامبر و ژانویه برداشت می شود، اگرچه می تواند تا نیمه اول ژوئن ادامه یابد. از آنجایی که آنها به راحتی نگهداری می شوند، می توانید آنها را در طول سال پیدا کنید.
در دانه ها، روغن یا رب
رایج ترین راه برای یافتن کنجد به صورت دانه های کامل است. اگر می خواهید آنها را روی نان یا کراکر برشته کنید، آنها را خام بخرید. برعکس، اگر قصد دارید آنها را به بستنی یا سالاد اضافه کنید، بهترین گزینه نان تست است، زیرا طعم بیشتری به آن می‌دهند.
و چرا این وسواس در کباب کردن آنها وجود دارد؟ زیرا اینگونه مواد مغذی آن بهتر هضم می شود، به شرطی که کباب سبکی باشد که چربی آن را تغییر ندهد. راه دیگر برای بهینه سازی جذب آنها، فعال کردن آنها از طریق خیساندن به طوری که جوانه بزنند یا مستقیماً با آسیاب کردن آنها است.
کنجد آسیاب شده چیزی جز خمیر کنجد یا تاهینی نیست. عملکرد سنتی آن غلیظ کردن و طعم دادن بوده است. در مورد روغن کنجد، هنوز هم یک عنصر عجیب و غریب است که در کتاب دستور العمل های شرقی بسیار مورد استقبال قرار می گیرد، اما برای کام غربی تا حدودی عجیب است.
