دهه 1960 کفش چرم زنانه مجلسی بیش از آنکه راحت باشند، جذاب بودند. اما نوجوانان این دوره به دنبال کفش هایی بودند که راحت و کاربردی باشند. مری جین با طراحی منظم و ساده اش که هم راحت و هم شیک بود محبوبیت زیادی داشت. آنها برای رقصیدن بسیار عالی بودند که بسیاری از نوجوانان در حال تجربه انفجار راک اند رول بودند.
دهه 1970 این دهه تماماً در مورد دیسکو بود و کفش چرم زنانه مجلسی پاشنه بلند دوباره برگشتند. این استایل‌ها ظالمانه بودند و کفش‌های پلتفرم بزرگ و درشت همه‌گیر شدند. کفش های ژله ای در دهه 70 معرفی شدند اما واقعاً در دهه 80 ظاهر شدند.
دهه 1980 دهه 80 همه چیز در مورد موهای بزرگ و چکمه بود. اگرچه کفش چرم زنانه مجلسی بازگشتند، چکمه های همه سبک ها و طرح ها محبوب ترین بودند. به نظر می رسید که هر چیزی پیش رفت.
چکمه‌های رزمی با لباس‌ها پوشیده می‌شدند و چکمه‌های پاشنه درشت در میان جمعیت جایگزین بسیار خشمگین بود. چکمه های ماه و Doc Martens در این دهه بسیار محبوب بودند.
قرن بیست و یکم با آغاز هزاره جدید هیچ تغییر بزرگی رخ نداد. چکمه‌های Ugg محبوب بودند اما در بیشتر موارد، سبک‌ها تقریباً یکسان باقی ماندند. همانطور که مد تکامل می یابد، کفش چرم زنانه مجلسی نیز رشد می کنند. ما دقیقا نمی دانیم که آنها چگونه تغییر خواهند کرد، اما اگر گذشته نشانه ای باشد، طراحان به جستجو و آزمایش برای ارائه یک بیانیه مد ادامه خواهند داد.
از آنجایی که پای زن کوچکتر و ظریف تر از پای مردان است، اغلب در فرهنگ های خاص مورد احترام بوده است. یکی از معروف‌ترین اعمال در تاریخ، بستن پا توسط زنان چینی است.
زمانی برای زنان بستن پاهایشان جذاب و باصفا به حساب می آمد. آنها را فقط یک بار در هفته برای شستن و عطر زدن از پابندهای محکم خارج می کردند. چند تلاش برای غیرقانونی کردن این رویه وجود داشت، اما تا سال 1949 که کمونیست ها به قدرت رسیدند این رویه در نهایت حذف شد.
اینوئیت های شمال کانادا از الگوهای مختلفی در چکمه های خود استفاده می کردند. مردان الگوهای عمودی داشتند در حالی که زنان الگوهای افقی می پوشیدند.
